0. Grupa uczniowska jako podmiot działań

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

sposób ukierunkowywać i stymulować pożądane emocje.
Nauczyciel nie powinien hamować naturalnej skłonności nastolatków do wyrażania uczuć wobec
omawianych treści i formułowania emocjonalnych ocen. Taka postawa, rozładowując narastające
napięcie młodzieży, przyczynia się do tworzenia właściwej atmosfery na lekcjach, a przede
wszystkim pobudza rozwój samodzielnego myślenia i wspomaga proces zapamiętywania oraz ma
pozytywne oddziaływanie wychowawcze. Należy jednak ciągle pamiętać o konieczności
korygowania ocen i osądów głoszonych przez uczniów, gdyż bardzo często są one obarczone
błędami wynikającymi z niewiedzy, braku doświadczenia, przekory, czy wreszcie z silnego
zaangażowania emocjonalnego. Należy unikać arbitralnej postawy, a tym bardziej potępiania
ucznia za jego poglądy, gdyż z zasady daje to efekt odwrotny do zamierzonego.
Wraz z rozwojem intelektualnym i emocjonalnym następuje rozwój woli. Aktywność uczniów
staje się coraz bardziej świadoma i celowa, a na terenie szkoły najczęściej przybiera trzy
postacie:
" pozytywną, przejawiającą się w dążeniu do solidnego i systematycznego wykonywania
obowiązków szkolnych oraz aktywnego współuczestnictwa w życiu szkoły, rzadką
niestety w szkolnej rzeczywistości,
" negatywną bierną, przejawiającą się w powstrzymywaniu się od jakichkolwiek działań
poznawczych, bardzo częstą niestety w szkole,
" negatywną destruktywną, przejawiającą się w krnąbrności, wyolbrzymionej przekorze i
braku zdyscyplinowania.
Największa ilość destruktorów jest wśród uczniów 14 -15 letnich, a więc w II klasie
gimnazjum. W tym okresie procesy myślowe często nie są jeszcze skoordynowane, a na burzliwy
rozwój emocjonalny nakłada się krnąbrność, przekora i niezdyscyplinowanie. Niejednokrotnie
dołącza się do tego zły wpływ otoczenia.
Równocześnie z rozwojem emocjonalnym i intelektualnym, rozwija się młodzieńczy krytycyzm.
Podobnie jak inne elementy przemian wieku dorastania najwyrazniej uwidacznia się on w II
klasie. Najczęściej jest on kojarzony z konfliktem pokoleń, buntem przeciwko starym i
wszystkim ich wartościom. Ten krytycyzm przejawia się szczególnie podczas omawiania faktów
zjawisk i zachowań obrazujących niesprawiedliwość, nienawiść, łamanie praw człowieka,
lekceważenie praw małych państw i narodów, obłudę, konformizm itp. Umiejętne
ukierunkowanie krytycyzmu jest szansą dla rozwoju samodzielnej pracy umysłowej ucznia, a w
szczególności: samodzielnego stawiania problemów i wspólne z nauczycielem, lub samodzielne,
ich rozwiązywanie; prowadzenie dyskusji i sporów. Biorąc pod uwagę, że tego rodzaju działania
zawsze wiążą się z zaangażowaniem emocjonalnym, młodzieńczy krytycyzm, jest zjawiskiem na
ogół pozytywnym. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki