04 Grobowa Tajemnica Harris Charlaine

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

muskularna i bardzo zajęta. Na moją prośbę wezwała
Flemmonsa przez interkom. Nie czekałam długo,
detektyw pojawił się już po kilku minutach.
Dzień dobry, pani Connelly przywitał mnie.
Proszę ze mną.
Poprowadził mnie przez labirynt boksów,
odgrodzonych niewysokimi przepierzeniami pokrytymi
wykładziną. Mijając wydzielone pomieszczenia,
zauważyłam, że są różnorodnie udekorowane przez
zajmujących je pracowników. Większość komputerów
była strasznie brudna, monitory pokrywały ślady palców
i powłoka kurzu tak gruba, że trzeba się dobrze
wpatrywać, żeby zobaczyć litery na ekranie. Salę,
niczym gęsty smog, wypełniał gwar rozmów.
Nie było to radosne miejsce. Mimo że ludzie z
policji zwykle uważali mnie za oszustkę, szarlatankę, co
oznaczało, że nie przepadałam za nimi jako jednostkami,
i tak doceniałam, że ktoś w ogóle wykonuje tę pracę.
Pewnie ciągle ma pan do czynienia z kłamcami
odezwałam się, podążając za tokiem własnych myśli.
Jak pan to wytrzymuje?
Rudy Flemmons spojrzał na mnie przez ramię.
To część pracy. Ktoś musi stać pomiędzy tymi
zwykłymi a tymi złymi.
Uderzyło mnie, że nie powiedział dobrymi .
Możliwe, że gdybym pracowała w policji tak
długo jak on, też nie wierzyłabym w istnienie czystej
dobroci ludzkiej.
Na końcu, za boksami, znajdowało się coś w
rodzaju pomieszczenia konferencyjnego z długim stołem
otoczonym mocno zniszczonymi krzesłami. Na jednym
krańcu blatu stał sprzęt do odtwarzania nagrań wideo.
Kiedy zajęłam miejsce, Flemmons przygasił światło i
nacisnął guzik startu.
Byłam tak spięta, że wydawało mi się, jakby
pokój wibrował. Wpatrywałam się w ekran intensywnie,
obawiając się, że coś przeoczę.
W następnej chwili oglądałam kobietę, na oko
przed trzydziestką, która szła przez parking. Jej twarz
była rozmazana i częściowo odwrócona. Miała długie,
jasne włosy, była dość niska i krępa. Przysłoniłam usta
dłonią, żeby nie mówić nic, póki nie nabiorę pewności.
Obraz zmienił się nagle, ukazując tę samą kobietę
już w sklepie. Niosła torbę z Buckle'a.
Ujęcie pokazywało ją en face. Mimo że film był
krótki i zaśnieżony, przymknęłam powieki, czując ucisk
w żołądku.
To nie ona rzekłam. To nie moja siostra.
Miałam wrażenie, że zaraz się rozpłaczę, oczy
mnie zapiekły, ale łzy nie popłynęły. Jednak niepokój i
pózniejsze rozczarowanie lub ulga były ogromne.
Jest pani pewna?
Nie na sto procent. Wzruszyłam ramionami.
Musiałabym ją zobaczyć twarzą w twarz. Ostatnio
widziałam siostrę osiem lat temu. Ale ta kobieta ma
okrąglejszą twarz i chodzi inaczej niż Cameron.
Dobrze, puszczę to jeszcze raz, dla pewności
rzucił Flemmons bardzo neutralnym tonem.
Usiadłam prosto i jeszcze raz skupiłam się na
ekranie.
Rzeczywiście, za drugim razem mogłam dostrzec
więcej szczegółów.
Kobieta z parkingu dzwigała wielką torebkę.
Cameron nie kupiłaby sobie takiej. Oczywiście,
gusta ewoluują z czasem, ale nie sądziłam, żeby
preferencje siostry zmieniły się aż tak drastycznie.
Kobieta była ubrana dość swobodnie, ale na nogach
miała szpilki, zaś Cameron nigdy nie założyłaby
wysokich obcasów do codziennego stroju. Aczkolwiek
mogła zmienić upodobania co do torebek i butów. Ja
także nie nosiłam takich dodatków jak za czasów
szkolnych. Jednakże kształt twarzy i chód, lekkie
przygarbienie& Nie, to nie mogła być Cameron.
Zdecydowanie nie oświadczyłam po chwili.
Teraz byłam już spokojniejsza. Napięcie opadło,
a fakt, że kolejna nadzieja okazała się złudna, dotarł już
do mojej świadomości.
Rudy Flemmons spuścił na chwilę głowę, a ja
zastanawiałam się, jaką minę ukrywa.
W porządku rzekł wreszcie. W porządku,
przekażę to Pete'owi Greshamowi.
Przy okazji, pozdrawiał panią.
Kiwnęłam głową. Teraz, gdy widziałam już
nagranie i okazało się, że kobieta na nim nie jest moją
siostrą, chciałam dowiedzieć się czegoś na temat osoby,
która zadzwoniła z informacją na policję. Zaczęłam [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki