BoruĹ Krzysztof SpĂłr o duchy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

spróbować
raz jeszcze, od nowa przebyć drogę od narodzin do śmierci może w
rozsądniejszy, szczęśliwszy,
bogatszy duchowo sposób!
Wiara w reinkarnację w ponowne odradzanie się duszy w nowym ciele sięga
czasów starożytnych.
Jej kolebką są prawdopodobnie Indie, gdzie w VIII-VI wieku p.n.e. sformułowana
została doktryna ponownych narodzin. Również w starożytnej Grecji, w tym samym
czasie, ideę
wędrówki dusz głosili orficy, a pózniej pitagorejczycy. Odradzanie się duszy w
nowym ciele nie
było jednak nagrodą, a raczej karą, pokutą dla duszy spłacaniem w kolejnych
wcieleniach win
poprzedniego życia.
Dziś jesteśmy świadkami jak gdyby ponownego odżywania wiary w reinkarnację.
Przyczyną
tego zjawiska jest jednak nie tyle wzrost zainteresowania filozoficzną treścią teorii
realizowania
się w ten sposób sprawiedliwości doskonałej i szukania w niej odpowiedzi na
jakże aktualne i
w naszych czasach pytanie o metafizyczny sens zła i cierpienia, co raczej atmosfera
sensacji,
powstała wokół nowych dowodów wielokrotnego odradzania się duszy. Chociaż
bowiem dotąd
nie przekonały one upartych sceptyków, sam przebieg podejmowanych badań w
wielu przypadkach
zdawał się potwierdzać hipotezę reinkarnacji, podsycając ciekawość i nadzieję
rychłego
rozstrzygającego werdyktu.
Przedmiotem tych badań są wizje i wspomnienia zdarzeń przeżywanych jakoby w
przeszłym
życiu, które pojawiają się w transie hipnotycznym, w spontanicznych stanach
somnambulicznych
lub rzadziej przy pełnej przytomności umysłu. Konfrontowanie informacji
zawartych w relacjach
z owych wizji z materiałami historycznymi i rzeczywistością, jak również
poszukiwanie
ukrytych współczesnych zródeł tych informacji, to zadanie bardzo trudne, a
nierzadko wręcz
beznadziejne, niemniej jednak udało się już tą drogą wyjaśnić niejedną pasjonującą
zagadkę.
Jedną z pierwszych, a zarazem najgłośniejszych pod koniec ubiegłego wieku
zagadek była
sprawa wizji transowych Katarzyny Elizy M�ller (1861-1929), szwajcarskiej
spirytystki, znanej z
książek opisujących jej niezwykłe zdolności jako Helena Smith. Przypomniała ona
sobie w somnambulicznym
transie wiele faktów z poprzednich wcieleń. Były wśród nich nie tylko takie
znane historyczne postacie, jak królowa Maria Antonina i Wiktor Hugo, ale również
księżniczka
marsjańska , opisująca tropikalną roślinność tej planety i demonstrująca
uczestnikom seansu język,
jakim posługują się Marsjanie. Sceptycznie usposobieni uczeni traktowali
oczywiście wizje
te jako fantazje medialne, a dokładniejsze zbadanie przez językoznawców
rzekomego języka
93
marsjańskiego wykazało, że nie był to żaden oryginalny język, lecz wymyślone przez
medium
słowa, oparte na dzwiękach słów francuskich i tworzące zdania zgodnie z szykiem i
gramatyką
francuską.
Wśród wcieleń Heleny Smith, tworzących całe cykle romantycznych lub
dramatycznych opowieści,
znalazł się jednak jeden wielce zagadkowy przypadek, którego przez wiele lat nie
udawało
się wyjaśnić. Twierdziła ona, że w XIV wieku była jedenastą żoną indyjskiego księcia
Siwruki,
która po jego śmierci, zgodnie z obyczajem, została spalona na stosie. Nosiła ona
imię Simandini,
ojcem jej zaś był arabski szejk. Zarówno Siwruka, jak i Simandini są postaciami
historycznymi,
a opisy zwyczajów, strojów, sprzętów i innych przedmiotów z tamtej epoki
zaskakiwały
uczonych swą autentycznością. Co więcej, w relacjach medium pojawiały się słowa
sanskryckie,
dla wykazania zaś znajomości arabszczyzny napisała poprawnie zdanie w tym
alfabecie,
dokonując tego jednak jakby w sposób mechaniczny od lewej w prawo, a nie
odwrotnie,
jak to czynią Arabowie.
Zagadka Simandini- M�ller nie dawała spokoju najbardziej wytrwałemu i wnikliwemu
badaczowi
jej wcieleń francuskiemu astronomowi i psychologowi Teodorowi Flournoy. I oto
po
długich poszukiwaniach odkrył on w genewskiej bibliotece publicznej książkę, której
treść stała
się tworzywem hinduskiego cyklu Heleny Smith. Nie tylko zresztą zawierała ona
szczegółowy
życiorys Siwruki i Simandini oraz opis realiów tamtej epoki, ale również
zamieszczony był w
niej jako motto werset arabski, który medium po prostu dokładnie odtworzyło z
pamięci115.
Aatwo powiedzieć: po prostu ! Czy możliwe, aby czytana przed laty książka tak
dokładnie
utrwaliła się w pamięci Katarzyny M�ller? I czy rzeczywiście była ona oszustką i
kłamała, twierdząc,
że nie pamięta, aby ją czytała? Jej zachowanie się i dalsze losy (wyrazne przejawy
obłędu)
przemawiają za tym, że wierzyła w prawdziwość swych wizji transowych, nie
uświadamiając
sobie zupełnie, gdzie znajdowały się informacje, z których czerpała tworzywo dla
swych doznań.
Podobnie nieświadomie przebiegał w jej mózgu proces konstruowania języka
marsjańskiego ,
przy czym czynnikiem inspirującym cykl marsjański mogło być, głośne gdy miała 16
lat, odkrycie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki