Albert Hoffman LSD moje_trudne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zaciemnieniu zaobserwowałem, że przypadkowe odgłosy, a także dzwięki specjalnie wytwarzane
przez opiekuna, wpływają na zmiany obrazów (efekt synestezji). Podobny efekt zmiany wrażeń
wzrokowych można uzyskać po naciśnięciu gałki oczu. Pod koniec drugiej sesji w zaciemnieniu
starałem się wywołać fantazje seksualne, które jednak nie pojawiły się ani razu. W żaden sposób nie
byłem w stanie wzbudzić w sobie pożądania seksualnego. Kiedy chciałem wyobrazić sobie kobietę,
pojawiały się tylko toporne, nowoczesno-prymitywne bryły. Były całkowicie pozbawione erotyczności i
natychmiast zmieniały się w poruszające się kręgi i pętle.
Po drugiej sesji w zaciemnieniu czułem się odrętwiały i słaby fizycznie. Pociłem się i byłem
wycieńczony. Cieszyłem się, że nie muszę iść do kawiarni na lunch. Asystent laboratoryjny, który
przyniósł nam jedzenie, wydał mi się mały i daleki, podobnie filigranowy, jak opiekun eksperymentu...
Gdzieś około godziny trzeciej po południu poczułem się lepiej do tego stopnia, że opiekun mógł
wrócić do swojej pracy. Z pewnym wysiłkiem udawało mi się robić notatki własnoręcznie. Usiadłem
przy stole i chciałem czytać, ale nie byłem w stanie się skoncentrować. Wydawałem się sobie
postacią z surrealistycznego malowidła, której członki nie były połączone z ciałem, lecz raczej były
19
namalowane gdzieś obok przez... Byłem w depresji i rozmyślałem z zacięciem kwestię
samobójstwa. Z pewnym strachem uświadomiłem sobie, że myśli tego rodzaju są mi szczególnie
bliskie. Było dla mnie niezwykle oczywiste, że ktoś w stanie depresji popełnia samobójstwo...
W drodze do domu i wieczorem byłem znów w stanie euforii, pełen porannych przeżyć.
Doświadczyłem rzeczy nieoczekiwanych i mocnych. Czułem, że duży fragment życia pokonałem w
kilka godzin.
Kusiło mnie, aby powtórzyć doświadczenie.
Następnego dnia byłem beztroski w myślach i zachowaniu, miałem duże trudności w utrzymaniu
koncentracji i byłem apatyczny... Pojawiający się okresowo stan niby-snu utrzymywał się do
popołudnia. Miałem duże trudności w przekazywaniu w sposób zborny najprostszych rzeczy. Czułem
ogólne, rosnące znużenie i miałem coraz większą świadomość powracania do codziennej
rzeczywistości. Drugi dzień po eksperymencie przebiegał w nastroju niezdecydowania... Słaba lecz
wyrazna depresja, którą mogłem przypisać działaniu LSD tylko pośrednio, utrzymywała się przez
następny tydzień.
Psychiczne skutki działania LSD
Dla nauki obraz działania LSD uzyskany drogą tych pierwszych eksperymentów nie był nowy. W
znacznym stopniu przypominał znane powszechnie działanie meskaliny, alkaloidu, który był
przebadany już na przełomie wieku. Meskalina jest psychoaktywnym składnikiem kaktusa
meksykańskiego Lophophora williamsii (syn. Anhalonium lewinii). Kaktus ten był spożywany przez
Indian Ameryki jeszcze w czasach przedkolumbijskich i jest wciąż używany jako święty narkotyk
podczas ceremonii religijnych. L. Lewin w swojej monografii Phantastica (Verlag Georg Stilke, Berlin,
1924) dokładnie opisał historię tego narkotyku, nazywanego przez Azteków pejotlem. Alkaloid
meskalina został wyodrębniony z kaktusa przez A. Hefftera w 1896 roku, a w roku 1919 E. Spath
określił jego chemiczną budowę i dokonał syntezy. Była to pierwsza substancja halucynogenna,
określana także mianem fantastikum (typologia aktywnych związków wprowadzona przez Lewina) ,
dostępna w czystej postaci. Umożliwiła ona studia nad chemicznie wywoływanymi zmianami
percepcji zmysłowej, oraz nad złudzeniami (halucynacjami) i odmiennymi stanami świadomości. W
roku 1920 poszerzone badania nad meskaliną były prowadzone na zwierzętach i z udziałem ludzi.
Zostały one dokładnie opisane przez K. Beringera w książce Der Meskalinrausch (Verlag Julius
Springer, Berlin, 1927). Ponieważ badania te nie zakończyły się sukcesem, czyli wskazaniem
zastosowań medycznych meskaliny, zainteresowanie tą aktywną substancją zmalało. Wraz z
odkryciem LSD, badania związków halucynogennych uzyskały nowy impet. Nowością LSD w
porównaniu do meskaliny była jego wysoka aktywność, mieszcząca się w innym przedziale wielkości.
Aktywna dawka meskaliny wynosząca 0.2 do 0.5 g odpowiada dawce LSD 0.00002 do 0.0001 g.
Innymi słowy, LSD jest od 5 000 do 10 000 razy bardziej aktywne niż meskalina. Wyjątkowa pozycja
LSD poród psychofarmaceutyków jest związana nie tylko z jego wysoką aktywnością, czyli potencją
ilościową, substancja ta posiada bowiem także znaczenie jakościowe i odznacza się dużą specyfiką
działania, co oznacza, że jej aktywność dotyczy zwłaszcza ludzkiej psychiki. Można przyjąć w
związku z tym, że LSD oddziałuje na najwyższe ośrodki zawiadujące psychicznymi i intelektualnymi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki