Eo Arbes, Jakub Rakontoj

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

restos enigmo por �iam kaj �ia ka�zo restos mistero. Unue mi
konjektis, ke la krizo okazis �e li sekve de l priskribita lia mo-
124
RAKONTOJ
eLIBRO
derna malsano kaj ke li finis sian vivon en la atako de l subita
senkonscio. Sed kiam mi venis en Prahan ka�ze de lia ente-
rigo kaj eksciis kelkajn detalojn pri la lastaj tagoj de lia vivo,
tuj mian cerbon trakuris la konjekto, ke lian morton ka�-
zis sendube la virino&
La virino? ekkriis malla�tigite la arbaristo.
Jes la amatino& aldonis la doktoro. Cetere pri la in-
terrilatoj de mia filo kaj lia amatino mi scias nenion gravan
kaj neniun mi demandis iam pri tio.
Mi scias sole, ke ili varme amis unu la alian jam anta�
proksimume dek jaroj, ke ili denove kuniris okaze anta� ne-
tuta jaro kaj �us en kelke da pasintaj monatoj vivis kune kva-
za� la geedzoj en Praha&
�i tio kompreneble ne faras ilian amrilaton plej bela; sed
mi, kiu neniam malhelpis la filon en kio ajn, �us pro �i tiu
fidela amo lia ne ekdeziris malkovri la dol�an misteron de la
filo.
Pri lia amatino mi scias sole, ke �ia nomo estas Milena8 kaj
ke �i amis lin kun la tuta ardo de sia varma animo& Kaj �is
hodia� mi ne parolis kun Milena e� unu vorton.
En la momento, kiam dispremite mi staris apud la malfer-
mita tombo de la filo en la tombejo de Vol�any9, kaj Milena
en la mal�oja �armo de l sanktulino alvenis �anceli�e kaj en
la neespritnebla doloro haltis rekte kontra� mi, mi ekrigardis
�in sole unufoje kaj sekrete, por ne malhonori e� per la rigar-
do �ian silentan doloron &
Via delikateco, sinjoro doktoro, kontra� la esta�o tiel mil-
da, komencis paroli la arbaristo, estas kompreneble rajtigi-
8 Milena estas slava nomo (Rim. de l trad.)
9 Vol�any (legu Vol�ani) = anta�urbo de Praha. (Rim. de l trad.)
125
RAKONTOJ
eLIBRO
ta. Sed Evelino, kiu sen ka�zoj kaj sen motivoj forlasis sen-
sente sian propran infanon kaj la le�an edzon, kiuj faris al �i
nenion malbonan nek per unu vorto, nek per unu rigardo, tiu
�i furio �tonkora meritas nenion alian, ol&
Jen li subite haltis, sed tuj poste en la plej pasia tono aldo-
nis:
Ah, ne, ne, sinjoro doktoro! Se tiu virino en �i tiu momen-
to aperus �i tie kredu ke per unu bato de la pugno mi

Sed lia kolero denove moderi�is tiel subite, kiel �i ekflamis.
En tiu �i momento a�digis sin Ki�jo.
Jam �e la lastaj vortoj de l arbaristo li estis malferminta
senbrue la pordon de la koridoro kaj haltinta sendecide kaj
malkura�e anta� la sojlo. Nun li ektusis senvole.
Podhradsk�, ekvidinte Ki�jon nur nun, akre demandis lin:
Kio estas, Ki�jo?
La knaba�o ne respondis, sed vidigante mienon, kvaza� li
havus ion gravan por diri kaj �enus en la �eesto de l doktoro.
La arbaristo do levi�is kaj proksimi�is al la pordo.
Kio okazis? li demandis kolere.
Ki�jo aliris kaj diris mistere:
Sinjoro Floriano ah, Dio, sinjoro patro tre plendas& !
Kaj li petas ke la sinjoro doktoro por mallonga momento

�u iu bezonas helpon de kuracisto? ekparolis la doktoro
levi�ante.
La arbaristo mallonge klarigis al li la malfeli�on de Flori-
ano.
Nu, ni vidos! diris la doktoro. Sed anta�e ni devas de-
di�i ankora� momenton al la infano&
126
RAKONTOJ
eLIBRO
Turninte sin post �i tiuj vortoj li proksimi�is al la infanli-
to en la malanta�on, serioze esplorante la infanon. Podhrad-
sk� farinte signon per la mano, ke Ki�jo foriru, atendis, �is
Ki�jo malaperis. xtelirinte poste al la doktoro kaj haltinte
proksimume tri pa�ojn anta� la lito, senparole, sed kun la
mieno de la plej maltrankvila scivolo sekvis la konduton de
l kuracisto.
Kion vi opinias sinjoro doktoro nun? demandis
interrompe kaj malla�tigite per la tremanta vo�o la arbaris-
to.
Preska� mi timas doni la duonan porcion da medikamen-
to& respondis la doktoro kun la glacia trankvilo. La infano
estas tute senfortigita �i ne tusas ja plu& La �enerala sta-
to de la malsano estas tiel kriza, ke �iumomente oni povas
atendi la agonion&
Agonion? ek�emis malespere la arbaristo.
Kura�i�u, sinjoro arbaristo! diris la doktoro: Kaj se es-
tas eble, mi petas, montru al mi afable, kie mi povus al la sinj-
oro adjunkto�
La arbaristo rapide aliris al la tablo en la anta�o kaj prenis
la lampon.
Kaj se la infano estus atakata de la tuso, diris la doktoro
kun la akcento, sciigu min tuj pri tio!
La arbaristo jese ekmovis la kapon.
Poste rapide li alpa�is kun la lampo al la pordo de l ko-
ridoro, malfermis �in kaj per la tremanta vo�o ekkriis en la
koridoron:
Ki�jo! Rapide lumigu la �tuparon! Sinjoro doktoro!&
Senparole eniris la kuracisto en la koridoron, el kiu ekso-
127
RAKONTOJ
eLIBRO
nis la malla�tigite rebruanta sono de liaj malproksimi�antaj
pa�oj.
* * *
En la momento, kiam la arbaristo, staranta sur la sojlo de
l pordo kondukanta al la koridoro kaj turnita dorse al la �am-
bro, volis sin turni kaj reveni en la �ambron, malfermis iu
staturo en malseka nigra vesto la pordon, kondukantan el la
korto al la �ambro.
Forta malvarma trablovo turnis sin en la �ambro kaj mo-
menton estis a�data la forta pluvego pli klare, ol kiam la por-
do estis fermita.
La staturo, englitinte tra la pordo, kiu en �ia mano knare
ekbruis, pene �in fermis kaj haltis apud �i senmove, kvaza�
konsiderante, �u anta�eniri a� ne& [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki