[ Pobierz całość w formacie PDF ]

fotografao?
 Mi pensas, anta sep, ok jaroj! respondis la arbaristo.
114
RAKONTOJ
eLIBRO
 Vere, i estas jam iom senkoloriinta! konsentas la kura-
cisto.  Sed strange! La talio kaj anka la vizao ajnas al mi
konataj& 
 Eble, ke iam anta kelke da jaroj ie vi vidis in! allasis la
arbaristo.  Eble en Praha, kie i vivis de sia plej frua infane-
co. xia nasknomo, vere barbara, estis Brandstruper& xia pa-
tro mortis anta dek jaroj, kiel altranga oficisto en pensio; la
patrino mortis anta unu jaro& Estas eble, ke  
 Ne, ne! kontrastaris vigle la kuracisto, rigardante fikse
la fotografaon kaj dume rememorante.  Mi ne vidis in an-
ta kelke da jaroj. xiajn patron kaj patrinon mi ne konis per-
sone kaj anka mi ne memoras ian nasknomon. Unuvorte&
via sinjorino bofilino, kiel i estas figurita i tie, estas al mi
tute nekonata. Sed kiam mi rigardas ian portreton, ajnas al
mi, pli uste, mi estas preska konvinkita, kvaza anta ne
longe mi estus vidinta sinjorinon ekstreme similan al i& 
 Sed kie, mi petas, sinjoro doktoro  kie? demandis ek-
streme scivole la arbaristo.
 Mi ne povas rememorigi min pri tio! respondis la de-
mandito, levinte la ultrojn kaj metante la fotografaon sur la
tablon.  Eble, ke mi vidis in en Praha anta kelke da tagoj,
kiam mi estis devigita pro la ura kaj samtempe tiel dolora
afero veturi tien, ke spite mia tuta harditeco, spite mia tuta
maldola rezignacio mi havis atenton preska por nenio.
 u anka vin, sinjoro doktoro, trafis dolora katastrofo?
Kaj anta ne longe  anta kelke da tagoj  vi diras? de-
mandis kompate la arbaristo, kiu ne preterlasis, ke la voo de
l kuracisto ektremis de la kortuo dum la lastaj vortoj.
 Mi petas vin, kiu en sia vivo estis indulgita de la sorto?
ekparolis la kuracisto, penante ekregi sin.  La sorto iafoje ne-
115
RAKONTOJ
eLIBRO
atendite anas niajn planojn de l vivo tiel brutale kaj sensen-
te, ke la sango rigidias anka al la plej malvarmsangaj el
ni& 
Sed subite la doktoro salte leviis kaj per la tute anita
voo, allasanta nenian kontrastaron, diris:
 Sed tiun i fojon, sinjoro arbaristo, mi ne eraris! Iu estas
en la korto kaj rigardis tra la fenestro& 
Dume li montris la fenestron post la dorso de Podhradsk.
 i tie, sinjoro arbaristo   dume li montris la maldeks-
tran angulon de la fenestro   aperis la homa vizao kaj i tuj
malaperis& 
Podhradsk, kiu anka leviis kaj proksimiis malrapide al
la fenestro, nee balancis la kapon, dirante:
 Mi ripetas, sinjoro doktoro, ke tio ne estas ebla. Cetere 
ni povas ja konvinkii  tute konvinkii! li aldonis, estante
iom incitita de l obstina malcedemo de la kuracisto kaj rap-
ide direktiis al la pordo kondukanta al la koridoro.
Malferminte iom la pordon li ekkriis:
 Kijo!
 Tuj, tuj, sinjoro patro! eksonis el la koridoro la ne tre
agrabla soprano de Kijo.
 Restu tie, kie ci estas! ordonis la sinjoro patro.  Kie estas
Nero?
 En la korto, alligita, kiel vi ordonis! eksonis respondo el
la koridoro.
 Kaj kie estas Diano kaj Vulkano?
 Ili estis kun la sinjoro Floriano apud la tri krucoj kaj poste
e li en la ambro! respondis Kijo.  Poste mi prenis ilin al
mi kaj nun ili estas e mi.
116
RAKONTOJ
eLIBRO
 Tuj enlasu ilin en la korton, u ci komprenas? ordonis
Podhradsk kaj faris kelke da paoj de l malfermita pordo.
 Tuj, tuj! eksonis la respondo el la koridoro kaj post mal-
longa pazo ekkriis Kijo:  Estas farite! Amba estas jam en
la korto.
Tuj poste aperis Kijo anta la sojlo de la pordo.
 u vi ankora ion deziras, sinjoro patro?
 Nenion, nenion! rediris la arbaristo; sed rememoriginte
sin pri sia adjunkto, li aldonis:
 Kaj tamen! Rapidu al sinjoro Floriano, kiel li fartas kaj u
li deziras ion! Tiel  kaj fermu!
La arbaristo avide askultis dum kelke da momentoj kaj
poste turnis sin al la doktoro:
 u vi adas?
 Kion mi adu? demandis la doktoro, ne komprenante,
kion celas Podhradsk per sia demando.
 Simplan bruadon de l uragano& Se estus iu en la korto,
precipe iu fremdulo  la amba ellasitaj hundoj tuj bonve-
nus lin per furioza bojado.
 Strange! diris la doktoro duone konvinkita.
 Cetere  ni povas konvinkii ankora alimaniere&  aldo-
nis la arbaristo.
Rapide li alpais al la pordo, kondukanta al la korto, pre-
ninte skuron de la hoko kaj duone malferminte la pordon,
kies anson li tenis, por ke la ventego ne eligu in.
Modera trablovo turnis sin en la ambro: la pordo en la
mano de Podhradsk ekskuiis.
 Ah, mi petas, sinjoro arbaristo, volu ne peni! petis la dok-
toro.
117
RAKONTOJ
eLIBRO
En tiu momento forta ventego eligis la pordon kaj en la
ambro turnis sin malvarnta spiro de la vento.
Podhradsk eliris el la pordo, kie penetre ekfajfinte eksvin-
gis la skuron kaj poste ekkriis per mallatigata voo:
 Nero!
Cedinte rapide en la ambron li brue fermis la pordon, di-
rante al la doktoro:
 Nero jam kuras!
Kaj efektive preska en la sama momento estis adata post
la pordo la flaranta ekbojo de la hundo:
 Efektive, sinjoro arbaristo, nun mi estas tute konvinkita!
rimarkigis la kuracisto, sidiante sur la saman lokon, kie li
estis sidinta&
Podhradsk sekvis lian ekzemplon kaj proponis al li vinon.
Amba trinkis kaj poste silentis kelkan tempon. Fine ekpa-
rolis la arbaristo, volante denove rekomenci la interparolon:
 u vi ne aludis, sinjoro doktoro  en via parolo iun mal-
felion, kiu vin trafis?
Tiu demando preska dolore tuis la doktoron.
 Ah, sinjoro arbaristo  estas pli bone ne rememori! li
diris venkante la subitan kortuon.  Ni kuracistoj, kiuj estas
preska iutage atestantoj de l homa senpotenco kontra la
neniigeblaj leoj de l naturo, ni ordinare ne diskutas kun la
brutala naturo. Ni akceptas iun ian baton, kiun i donas al
ni, kun pli a malpli granda rezignacio kaj ni uzas, se estas
eble, sole unu rimedon  ni evitas la rememorojn.
 Sed kion fari, kiam la rememoroj estas tiel potencaj, kon-
tradiris la arbaristo,  ke la homo kiel mi, vidas la homon,
kiun li amis kaj perdis por iam, preska senese anta si.
Kiam homon skuas la bedaro, doloro, honto kaj kolero;
118
RAKONTOJ
eLIBRO
kiam iumomente ekflamas la pasio tiel, ke la homo sufokus
a per unu bato de l pugno faligus teren la iniciatinton a [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • odszkodowanie.xlx.pl
  • © 2009 ...coś się w niej zmieniło, zmieniło i zmieniało nadal. - Ceske - Sjezdovky .cz. Design downloaded from free website templates